W połowie XVII stulecia holenderski złoty wiek zaczął zmierzać ku schyłkowi. Przesunęły się ośrodki wpływów i władzy, za nimi zaś podążyły ośrodki naukowe, a nowym centrum kartografii oraz wielu innych nauk stał się Paryż. Geograf Nicolas Sanson (1600-1667) był pierwszym wielkim kartografem francuskim, który stanowił poważną konkurencję dla holenderskich twórców map, zarówno pod względem jakości rytowania, jak i dokładności informacji. Dość wcześnie, bo już w 1630 roku został mianowany geografem królewskim na dworze Ludwika XIV. Mapy Sansona łączyły w sobie erudycję z zasadami naukowymi w stopniu wcześniej niespotykanym. Geograf starał się wykorzystać naukę oraz rzeczywiste doniesienia odkrywców i żeglarzy przy opracowywaniu swoich map. Nicolas Sanson opracował cztery mapy Polski oraz piętnaście map jej poszczególnych krain. Jego prace wyznaczały nowe standardy, dzięki czemu został naczelną postacią złotego wieku kartografii francuskiej
